Kaç kez biri seni incitecek bir şey yaptı - ve sonra onlara incindiğini söylediğinde kızdı, acıdı ya da hayal kırıklığına uğradı?
Ve belki de dediler ki: ⠀
"Bunu neden bu kadar büyütüyorsun?" ⠀
"Neden her şeyi her zaman bu kadar ciddiye alıyorsun?" ⠀
"Bu kavgayı tekrar yapmak zorunda mıyız?" ⠀
"Neden her zaman böyle kavgalar başlatıyorsun?"
⠀
Benim için, çatışma çok dayanılmaz olduğu için ve barışı korumak için her şeyi yapardım ve eskiden özür dilerdim.
Ve derdim ki, ⠀
“Üzgünüm.”
“Lütfen, kavga etmek istemiyorum.”
"Hiç bir şey söylemediğimi farz et."
⠀
Bunu yüksek sesle ve net bir şekilde söylemek istiyorum: Biri sizi incittiğinde, kızgın olma hakkınız var. Zor ve acı veren duygulara sahip olmaya hakkınız var. Üzülmeye hakkınız var. Ağlamaya, boşluğa/ yalnız kalmaya ihtiyaç duymaya, incindiğinizi, öfkelendiğinizi ifade etmeye hakkınız var.
⠀
Senin görevin barış gücünü oynamak ve tüm çatışmaları çözmek değil, özellikle de acı çeken kişi sizseniz ve özellikle de çatışma birinin incitici eylemlerinden kaynaklanıyorsa... Bu ebeveynleriniz, ortaklarınız, işarkadaşlarınız, eşiniz, arkadaşlarınız ya da her kim olursa olsun…⠀
Birine her “evet” dediğiniz anın, aslında kendi benliğinize söylenmiş kocaman bir “hayır” olmadığından emin olun !
Senin incinmenin kaynağı, bu şekilde davranılmayı ya da bu şekilde konuşulmayı
hak etmediğini bilen içsel benliğindir.
Onu onurlandır... Onu dinle... Onu bastırma...
Ve bunun için özür dileme...⠀
Duyguların için özür dileme...
İhtiyaçların için özür dileme...
Seçimlerin için özür dileme...
Hepsinden önce olduğun kişi için özür dileme !
Sevgiler...
Ç.B.